“Is het wel iets voor mij? Durf ik wel? Word ik er wel mooier op? Gaan anderen het zien? Voel ik me mezelf nog wel?” Allemaal vragen die je je -heel logisch- afvraagt, wanneer je een cosmetische behandeling overweegt. Daarom neemt Sophia de Boer je de komende weken mee. Ze vertelt hoe ze, na lang twijfelen, toch de stap heeft gezet en hoe ze alles heeft ervaren.
Deze week column 1: de stap durven zetten. Lees je mee?
De stap durven zetten
In Nederland in het algemeen, maar ook zeker in mijn eigen omgeving, is het toch nog “een dingetje” als je iets cosmetisch aan je gezicht wilt laten doen. Haren vervangen of verlengen of gel-nagels iedere 3 weken bijwerken worden blijkbaar volledig geaccepteerd. Maar laten we ons snuitje behandelen, voelt het alsof we daarmee niet naar buiten mogen komen. Dit bleek ook uit enige reacties uit mijn eigen vriendenkring, enkele jaren terug. In die periode deed ik mee aan de Mrs Netherlands Universe verkiezing. Als oudste deelneemster voelde ik me toch iets minder jeugdig naast de rest. Het jongere deelnemersveld was al bekend met wat ingrepen hier en daar, maar ik stond met dat soort zaken nog geheel in de kinderschoenen.
Het gevecht tegen de zwaartekracht
Met drie tieners in huis en mijn baan bij RTL was het best pittig combineren. Dat zag ik ook aan mezelf, wanneer ik ’s ochtends voor de spiegel stond. De rek was eruit, om het zo maar te zeggen. Ik merkte dat mijn lichaam het gevecht met de zwaartekracht ging verliezen, dus besloot ik mijn gezicht te laten behandelen met Botuline Toxine (Botox). Daarmee stuitte ik op aversie van jongere vrouwen en de vele meningen daarover. “Je hebt het toch niet nodig”, “wees tevreden met wie je bent” of “accepteer dat je ouder wordt” waren negatieve reacties die ik kreeg. Maar voor mij voelde het zo goed! Ik deed het niet uit onzekerheid of omdat ik het ouder worden niet accepteerde. Ik deed het omdat ik me weer mezelf wilde voelen!
De stap opnieuw zetten?
Inmiddels zijn we ruim 5 jaar verder en is het bij die ene behandeling gebleven. Tot ik laatst zoiets had; waarvoor laat ik dit eigenlijk? Doe ik het voor anderen, of voor mezelf? En aangezien we er ook niet jonger op worden, kreeg ik de behoefte om meer uit te zoeken over fillers. Langzaam ging ik bekijken wat de mogelijkheden waren. Via mijn dochter Roxanne Kwant werd ik geattendeerd op Arthur Ludlage. Ik vond het al spannend genoeg om mijn gezicht weer te laten behandelen, dus een ervaren arts was voor mij een eis. Ik heb tenslotte teveel dames zien veranderen, in plaats van mooier zien worden. Teveel dezelfde snuitjes of te volle lippen… Daar was ik veel te bang voor! Maar omdat mijn dochter zulke goede ervaringen had bij Arthur, durfde ik het aan.
Spannend… tijd voor de behandeling!
De eerste kennismaking met Arthur was zeer prettig. Hij stelde me op mijn gemak door eerst alles rustig uit te leggen en me mee te nemen in zijn werkwijze. Mijn wensen werden besproken en aan de hand van voor en na foto’s kreeg ik echt een goed beeld. Het mooiste vond ik dat ik vroeg om meer stevigere oorlelletjes en dacht dat dit een onrealistische wens was, maar niets bleek minder waar! Tot mijn grote verbazing zei hij dat dit geen probleem zou zijn. Nu heb ik eindelijk geen lelijke plooi meer met het dragen van oorbellen en heb zelfs hele mooie, vollere oorlelletjes. Zo’n klein detail, maar ik ben er zo blij mee! Dat is zeker een uitkomst voor dames op leeftijd na een lang leven van het dragen van oorbellen. Ik ben er zeer happy mee.
Verder koos ik ervoor om de plooien rond mijn mond te willen verminderen en doordat er door Arthur Ludlage nu meer bolling is gecreëerd op mijn jukbeenderen en bij mijn neusplooi, zijn die plooitjes nu al bijna weg. Ook mijn mondhoeken hangen minder zwaar en zijn steviger van structuur.
Ik kies voor mezelf
Daar waar de zwaartekracht in de loop van de leeftijd het gelaat minder strak laat worden, kan ik door Arthur verholpen worden. En op zo’n wijze dat het niet direct te zien is. Grappig feitje: zelfs mijn eigen man zag pas na de tweede behandeling verandering, zo mooi en subtiel was het resultaat. Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat ik ouderdom tegen wil gaan. Maar nu ik ouder word, wil ik mezelf wel fijn en mooi blijven voelen. En omdat ik als geen ander snap tegen wat voor obstakels je aan kunt lopen tijdens dit proces, neem ik je de komende weken mee en deel ik mijn ervaringen. Tot de volgende!
Liefs,
Sophia
Heb je vragen voor Sophia of Arthur Ludlage? Of vind je het leuk om jouw ervaring (anoniem) te delen in een eigen column? Laat dan een reactie achter op social media of stuur een mailtje naar info@arthurludage.nl.
